Unai, antes esquiador , pasa a engrosar as filas dos snowbordes ...
pd: que quede clara unha cousa, palilleiros bordes tamén os hai ...
Meu primer día de clase
Há 16 anos
Bitácora da viaxe a Andorra do IES Manuel García Barros da Estrada, en xaneiro do 2007.
Algúns de nós nunca subíramos a uns esquís e outros tiñan malas experiencias, pero ibamos ilusionados como nenos pequenos… eses mesmos que nos adiantaban e se rían de nós cada vez que caíamos mentres eles pasaban fardando de habilidades que coñecen dende que comezan a andar…de este xeito comezamos unha serie de persoas as clases de iniciación ó esquí. Nestas clases coñecimos a uns compañeiros singulares que tamén eran galegos e compartian o bus con nós: Leo (comedor de rapaces no telesilla), Teva e Pipo. En ditas clases coñecimos tamén o que ía a ser a fonte da nosa nova sabiduría en temas de esquí, agradecemoslle a Alex a súa gran paciencia con nós, e tamén a cada unha das persoas que nos axudou a erguernos en cada caída. Alex sempre nos decía que eramos unha clase moi avanzada comparado cuns madrileños, e debido a unhas bromas e o noso peculiar estilo autochamámonos NIVEL 0 PRO.
Hai frases perigosas no mundo. Unha delas é esa de “A que non te atreves a…”. E se esa frase a di alguén na porta dun ascensor, peor que peor. O caso é que estabamos catro persoas agardando para subir ao quinto andar do hotel. Eu era a última. Xusto cando chegou o ascensor, colouseme pola escuadra un dos Caminos, e meteuse cos outros tres, Plácido, Roi e Suízo. A profe protestou: “Ei, que te acabas de colar!!”. E recibiu de resposta: “Entra, que colles!!” “Non, non, que xa sodes catro e só poden ir tres e esu son a profe e debo ser responsábel…”. A que non te atreves???. Atrevinme. E quedamos atrapados até que chegou o de OTIS e nos liberou polo módico prezo de 90 euros.
Recuperándonos de nuestros dolores y contratiempos, después de a visita a la ya amiga farmacéutica, decidimos desempolvar nuestras tablas de lo oscuro del autobus para adentrarnos en una historia que marcaría un mito. Ya en pistas, después de la larga caminata al telecabina, que espero que no se repita porque no era época del jubileo, nos pusimos las tablas y empieza la mañana. Después de los incidentes de Berrolo y Meji protagonistas de la serie “PerDiDos en la Nieve” Fonso y yo con nuestros 2 trozos de madera atados a los pies seguimos el ascenso a la cima, esquivando hielo, derrapando, haciendo lo imposible por no meterte eso que llaman "La ostia de tu vida". 



¿está feita xa a maleta? ¿Sabemos xa o que temos que levar? Mellor será repasar un pouco todo.
Chega o primeiro temporal deste atípico inverno. As previsións de nevadas para os vindeiros 3 días que podedes ver no mapa, outorgan uns espesores de 25 cm de neve para Andorra, como podedes apreciar na imaxe (área de cor marrón)
umno deberá acudir ao Cuartel da Estrada co seu fillo, levando o D.N.I. e indicando as datas e destino da viaxe. (do 27 ao 3 de febreiro, Andorra). É un trámite moi rápido que se fai case no momento.
Moito teñen que cambiar as condicións metereolóxicas para que este ano atopemos tanta neve como no ano 2003, no que foi tomada esta fotografía, pois como saberedes, este ano non está habendo neve suficiente en case que ningunha estación do pirineo. Na nova páxina do IES MGB hai unha sección chamada galerías, onde temos pensado colgar todas as fotos saídas das nosas cámaras. De momento no álbum Andorra 2007 MGB só temos esta. ¿Alguén pode dicir quen son os dous encarapuchados da imaxe? Haberá premios variados para quen acerte ...